Aşık Olmak

Aşık olmak insanın "başına gelir". Kime aşık olduğumuz ya da olacağımız tesadüfi olmasa da, iradi de değildir. Aşkın tersine, sevgi ise bir durum değil bir kazanımdır. İki tarafın da ilişkinin ihtiyaçlarını görebilme ve besleyebilme becerisiyle gelişip serpilir. "Çaba harcayarak olacaksa zaten doğru kişi değildir" inancı romantik ilişki gidişatında pek uygun olmayabilir. Sevmek; mücadele ve aktif katılım ister. İlişkiler ve ihtiyaçlar sabit değildir, hayatın gidişatına göre sürekli güncellenmek durumundadır. Sevme sanatı değişen iklime göre ihtiyaçları karşılamayı içerir. Bu isteği ise adanmışlık sağlar. Ek: Gelen birkaç soru üzerine adanmışlık kavramını biraz açmak istedim. Adanmışlık kendini feda etme / kaybetme/ ruhsal bir yok oluş anlamına gelmez. Zaten sağlıklı bir ilişkinin bir parçası olmak; kendin gibi olarak o dinamikte var olabilmeyi de içerir. Bunun yanında kendin olurken uyum sağlayabilme, ilişkiyi üçüncü bir organizma olarak ele alırsak, onun sınırları, normları, ihtiyaçları etrafında hemfikir olabilme dengesini ister. Adanmışlık problemli zamanlarda ilişkiyi bırakıp gitmektense onu geliştirmek için uğraşma; ya da aşk duygusunun yavaşladığı, hormonların kendine geldiği noktada da ilişkiyi koruma , geliştirme, karşıdakinin hisleri ve iyiliğini içtenlikli bir şekilde önemseme/ çabadan kaçınmama halini sağlar. Aslında yalnızca romantik ilişkilerde değil, hayatın her alanında önemlidir. Örneğin işimize karşı hissettiğimiz adanmışlık, zor zamanlarda da motivasyon ve gelişimimizi koruyarak istikrarı sağlar. Sağlıklı ve kendini feda etmeyen bir istikrarın ise bir amaca yöneldiğimizde en önemli faktörlerden biri olduğunu söyleyebiliriz.